De Steen (vervolg op bomenritueel)

Elke keer als ik de steen pak die we voor het bomenritueel gebruikt hebben (zie vorige blog) voel ik zoveel energie en begint gelijk mijn ruggengraat helemaal te tintelen en voel ik precies dezelfde sfeer als de sfeer die ik ervaarde in het bosje achter ons huis tijdens het ritueel.
Dus besluit ik, dat eens nader te onderzoeken en de tijd te nemen om er even in te gaan.
Vanochtend heb ik daar even de rust en de tijd voor. Ik ga zitten leg de steen op mijn schoot en houdt hem met beide handen vast. Haast ogenblikkelijk kom ik weer in die andere sfeer. Ik voel een uitbreidende beweging naar beneden toe en laat me mee stromen op de energie. Ik ben onder de aarde in een mosgroene holle ruimte. Aan de linker kant is de wand gevormd door de wortels van een grote boom. Op de grond staan een soort reuzenkastanjes in een kring. Op één daarvan ga ik zitten. Ineens word ik een aanwezigheid gewaar, het voelt heel bekend en vertrouwd maar waarvan weet ik niet. Ik zie een vrouwen gestalte, heel licht en fragiel, ik weet dat ze Lithania heet. Ze buigt zich voorover en geeft mij iets, het is een soort diadeem met een symbool erop dat zij ook op haar derde oog en haar hartchakra draagt. Als ik het op zet valt het symbool precies op mijn derde oog. Ze wenkt en ik ga met haar mee.

Op hetzelfde moment sta ik voor een hele grote boom. De kleuren zijn prachtig, ik zie een soort gouden wolkerige energie om de kruin van de boom heen. Zij zweeft om de boom heen en maakt met haar handen een soort ontvouwende bewegingen alsof de boom zich steeds verder uitbreidt en ontvouwt onder haar handen. Ik kijk ademloos toe. Voor mijn gevoel is deze boom een energetische blauwdruk van een stoffelijke boom en door de diadeem ben ik staat om de deze energetische laag te aanschouwen. Dit is de energie die ten grondslag ligt aan de stoffelijke wereld. En ik ervaar een scala aan gevoelens als ik er naar kijk. Ik draai rond en kijk op deze manier ook naar het struikgewas en de bomen erom heen. En overal waar ik kijk zie ik energiepatronen vol potentie.
En ik voel de essentie, die ik echt nooit in woorden uit kan drukken omdat het om sferen gaat. Maar achter het gevoel gaat een hele wereld schuil.

Als ik weer terug ben in mijn dagelijkse zelf besef ik dat dit ook deel is van het subelementaire niveau, het rijk van de natuurwezens, dat de basis is van de stoffelijke natuur. Van hieruit ontstaat alles. En dat de sfeer waar ik in was tijdens het bomen ritueel hetzelfde was. Ineens is dat ook heel logisch omdat de stoffelijke bomen al weg waren en wij juist het energetisch patroon van de bomen in de steen hebben verzameld en vrij gelaten in het bewuste bosje.
De diadeem bewaar ik diep in mij zelf en weet dat ik hem nog vaak zal gebruiken om deze schoonheid te aanschouwen. En drie keer raden wat ik op zet als ik morgen door het bos naar m’n werk fiets.