zie meer dan ik ooit kan beschrijven
Voor mij zie ik de grote beuken
Ze torenen hoog boven mij uit
Daartussen de weg die verdwijnt in verre verten
Omgeven door vochtige nevel
Een flits van herkenning
Ik los op in het beeld
Poort naar eenheid.
Ik snuif de lucht op en ervaar
De geur van vers gemaaid gras,’
Rozen en het vochtige bos.
Alle lagen afzonderlijk
Even staat alles stil,
Werelden ervaar ik en diepe herkenning
Aan woorden voorbij
Ik los op in de geur
Poort naar eenheid
Ik hoor de vogels
Op verschillende plekken markeert
Hun gezang een punt
Er ontstaat een netwerk
over de werkelijkheid heen
een aparte wereld
die betoverd lijkt te zijn
Ik los op in hun gezang
Poort naar eenheid
Ik adem het leven in
Het leven speelt door mij heen
Diep laat ik het toe
Het vult mijn lichaam
Spiralen van energie
Eindeloze wervelingen
In een diepe extase
Lost mijn wezen op
Poort naar eenheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten